Malta, waar de regen een aartsrivaal is.

Op het moment dat ik dit schrijf, regent het hier. Malta is een land, dat niet goed voorbereid is op regen. Wanneer er een beetje regen valt, staan er al snel een paar straten blank hier en daar. Ook zul je zien dat mensen snel proberen te schuilen bij een lichte regenval. Dat terwijl ik er vrij normaal doorheen loop, alsof ik uit Nederland kom. Maltezen zijn mooi weer gewend voor het grootste gedeelte van het jaar. In de maanden juni, juli, augustus en september blijkt regen hier zelfs een schaars iets te zijn. En tja, het regent dan nu wel. Maar afgelopen dinsdagochtend heb ik nog wel even lekker in zee gezwommen, voordat ik naar stage ging.

Op stage gaat het lekker. De bezigheden achter de receptie van Le Marquis Spa heb ik al aardig onder de knie. Momenteel ben ik ook bezig een aantal posters te maken in Photoshop voor het bedrijf. Wat ideaal is aan mijn stage, is dat ik er gratis kan dineren in de kantine. Elke dag is er namelijk een klein lopend buffet van 11.30 tot en met 12.30 en van 17.30 tot en met 18.30. En dan zul je ook nog zien dat je vaak zo Nederlands mogelijk op kunt scheppen als je wilt. Gisteren bijvoorbeeld na werk even aardappeltjes, boontjes en een gehaktballetje opgeschept. Heerlijk!

In ons land wordt vaak veel gezeikt over het openbaar vervoer. Als een busje van Arriva eens 10 minuten later arriveert, wordt deze busmaatschappij weer volledig uitgevloekt. Ik zal u de scheldwoorden besparen. Maar laat me duidelijk zijn, ze zijn niet lief. Alsjeblieft, wees blij met het openbaar vervoer in ons land. Het kan veel erger. Hier snappen ze er namelijk helemaal niets van. Bustijden zijn hier gewoon aanwezig als dekmantel voor een grote puinhoop genaamd 'Public Transport'. Als je hier de bus in loopt en je laat je kaartje zien aan de buschauffeur, dan wordt je al aangekeken met zo'n blik die duidelijk maakt dat busje rijden niet zijn hobby is. Ook neemt zo'n bus je dan mee in het Maltese verkeer. Het verkeer is hier zeer chaotisch vergeleken met Nederland. Mensen zijn niet terughoudend om even lekker te toeteren, Maltezen voeren alles uit terwijl ze aan het rijden zijn en macho's met dikke auto's testen deze graag even uit in straatjes die er totaal niet geschikt voor zijn. Zou je hier als Nederlander een volledige dag in het verkeer rijden, zet dan o.a. een veiligheidshelm op, doe een paar kniebeschermers om en weet zeker dat uw auto is voorzien van een airbag. Ikzelf zou hier met een legertank nog niet eens in het verkeer durven rijden. Zelf heb ik iedere dag de bus van St. Julian's naar Bugibba. Soms is de bus wel precies op tijd, maar iemand met een helder besef moet dan weten dat het waarschijnlijk de bus is die exact 10 minuten eerder had moeten komen.

Voor de rest is het leven hier nog steeds versiert met een gouden lijstje. Ik mis Nederland nog niet. Nou ja? Oké, een beetje. Zo stond ik net in de McDonald's en kon ik er geen McKroket bestellen. Maar voor de rest, prima leventje hier. Veel nieuwe mensen leren kennen. Het voelt gewoon als thuis, op 2000 kilometer afstand van huis. Doei!