Light Up The Dome!
Door: Jort Huitema
Blijf op de hoogte en volg Jort
27 Februari 2015 | Malta, San Ġiljan
Vanaf komend weekend ga ik even een paar dagen onderduiken in Bugibba. Oké, ‘onderduiken’ is een groot woord. Jorrit heeft voor de periode van zaterdag tot en met woensdag een groep van 6 vrienden uitgenodigd, die hier komen logeren. Mij werd verteld dat ik prima hier kon verblijven. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dit iets te druk voor mij is. Ik ben immers nog altijd die jongen uit een dorp, wiens batterij zich oplaadt als die dat klein beetje rust vindt. In een continue drukte bezwijk ik als een woestijnrat in Siberië. Maar geen reden tot huilen. Ik kan gedurende deze tijd verblijven bij Stef en Stef. Eén van ’s werelds grootste voetballers zei ooit: ‘elk nadeel heb z’n voordeel’. En die is er in dit geval ook. In plaats van 40 minuten met de bus, is stage nu slechts op 4 minuten lopen van mijn slaapplek verwijderd. Dat dan weer wel.
Sommigen van jullie zullen misschien wel denken dat we hier in Malta elke dag op het strand liggen met een ‘paraplu-drankje’, maar niets is minder waar. Het weer is wisselvallig en voelt als een Hollandse herfst. De temperaturen zijn de laatste dagen niet bijzonder aangenaam en de wind zorgt dan ook nog eens voor een onaangename gevoelstemperatuur.
Op stage gaan de dagen snel voorbij. De lol met de collega’s is nog altijd groot en de weekenden zorgen voor een dusdanige inspanning dat een gevoelsmatige 10 minuten alweer 2 uur later is, dit komt door de drukte ‘s weekends. Deze week ben ik niet naar stage geweest omdat ik wat ziekjes was. Vandaag voel ik me alweer goed hersteld waardoor ik zondag weer aan de slag kan.
Sinds vorige week hebben we ook een nieuwe huisgenoot. Dat is van tevoren toch even spannend zo’n nieuw huisgenoot. Je weet immers niet wat je moet verwachten. Maar we hebben het getroffen met Amber. Als de gehele wereldbevolking een karakter als dat van haar zou hebben, dan zouden er geen oorlogen zijn. Zo’n type is het. We treffen het weer eens.
Toch tref ik het niet altijd. Zo moest ik laatst naar het Mater Dei ziekenhuis. Reden hiervoor was omdat iemand dansend op mij knalde in de Footloose discotheek. Ik had op dit moment twee glazen ‘Jack and Coke’ in mijn hand, welke bij dit ongelukje kapot bij elkaar op knalden. Dit liet een hele diepe snee achter in mijn hand. We waren bang dat er een stukje glas in zou zitten, omdat het niet zo snel bloedde. Daarnaast zaten er op andere gedeelten van mijn handen overal kleine stukjes glas in mijn vel. Ook de bewakers en de politie verzekerden ons dat het een goed idee was om naar het ziekenhuis te gaan. Samen met Sanne heb ik een taxi naar het ziekenhuis gepakt. Na een uurtje in de wachtkamer te hebben gezeten, kwam de dokter tot de ontdekking dat er geen glas in zat. Gelukkig! Wel moest ik hechtingen laten zetten, welke ik er vandaag uit heb laten halen bij het St. James Hospital in Sliema.
Er zijn hier in Malta wel eens kleine dingetjes die me ergeren. Zoals de koepel van Valletta, die ’s nachts niet verlicht is. Als je overdag langs de Sliema Ferries loopt, is het uitzicht over Valletta op z’n zachtst gezegd overweldigend. Dat komt mede door die prachtige koepel van de ‘Carmelite Church’. ’s Avonds lijkt die er echter niet te zijn. Hij is er wel, maar hij is moeilijk zichtbaar, als een rode wijnvlek op een zwart shirt. De geschiedenis ademt groot hier, dat moet toch zoveel mogelijk getoond worden? Eeuwig zonde is dat. Light up the dome! Maar Maltezers zijn zo makkelijk in dat opzicht.
Maar ik heb het nog naar mijn zin! De terugreis naar Nederland komt steeds dichterbij, dus ik zal mijn tijd nog even optimaal gebruiken om te genieten. Ik heb namelijk nog een bucket-list aan avonturen te beleven hier. U zult het ongetwijfeld in een volgend verslag lezen.
Oant sjen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley